11 MAART

‘Het oordelen over fouten van een ander zal ons niet tot betere mensen maken. We zullen ons beter voelen in ons leven door schoon schip te maken...’

Basistekst, Blz. 37

Soms hebben wij behoefte aan iets tastbaars dat ons helpt in te zien wat verbittering met ons doet. Mogelijk zijn wij ons er niet van bewust hoe slopend wrokgevoelens eigenlijk zijn. Wij denken: ‘Hoezo, ik heb het recht om boos te zijn,’ of ‘Wellicht koester ik een wrok of twee, maar ik zie daar geen kwaad in.’

Om duidelijker in te zien wat zo’n gevoel in ons leven teweegbrengt, kunnen we het vasthouden aan wrok vergelijken met het meedragen van een steen. Een beetje wrok, zoals onze boosheid wanneer iemand belabberd autorijdt, kun je zien als een kiezelsteen. Wrok ten opzichte van een hele groep mensen, lijkt meer op een enorm rotsblok. Als wij voor elke wrok werkelijk stenen zouden meezeulen, dan zouden wij algauw doodmoe worden van het gewicht. In feite geldt dat hoe zwaarder onze last is, des te serieuzer onze pogingen zullen zijn om ons ervan te ontlasten.

Het gewicht van onze wrok staat onze spirituele ontwikkeling in de weg. Als wij werkelijk vrij willen zijn, dan zullen we zo veel mogelijk proberen om ons van extra gewicht te ontdoen. Als de last lichter wordt, dan merken wij dat het ons gemakkelijker valt om fouten van anderen en onszelf te vergeven.

Wij zullen onze geest voeden met goede gedachten, vriendelijke woorden en dienstbaarheid naar anderen. 

ALLEEN VOOR VANDAAG

Ik zal een manier zoeken om mijn geest te ontlasten van wrokgevoelens.