22 MAART

‘Tijdens onze verslaving, waren wij afhankelijk van mensen, plaatsen en dingen die we als onze steun beschouwden en die ons moesten voorzien van alles wat er aan onszelf ontbrak.’

Basistekst, Blz. 67

In het dierenrijk is er een dier dat zich voedt ten koste van anderen. Het wordt een bloedzuiger genoemd. Het hecht zich vast aan mensen en neemt wat het nodig heeft. Als het slachtoffer de bloedzuiger van zijn lichaam veegt, gaat het dier gewoon door naar het volgende slachtoffer.

Zo gedroegen wij ons ook tijdens onze actieve verslaving. Familie, onze vrienden en directe omgeving werden door ons leeggezogen. Bewust of onbewust, van praktisch iedereen die wij tegenkwamen wilden wij iets voor niets krijgen. Toen op onze eerste bijeenkomst het mandje rondging, dachten wij misschien wel: ‘In je eigen behoeften voorzien! Wat is dat nu weer voor een raar idee?’ Terwijl wij toekeken, viel ons iets op. Deze verslaafden zorgden voor zichzelf en het waren vrije mensen. Door in hun eigen onderhoud te voorzien, verkregen zij het voorrecht om zelf hun beslissingen te nemen.

Wanneer wij dit beginsel van zelfzorg in ons persoonlijke leven toepassen, verwerven we voor onszelf een overeenkomstige vrijheid. Iemand heeft niet langer het recht om ons te vertellen waar wij moeten wonen, want we betalen nu zelf de huur. Wij kunnen gaan en staan waar we willen en zelf kiezen wat we eten of aantrekken, omdat wij nu voor onze eigen zaken zorgen.

Anders dan de bloedzuiger, zijn wij voor ons onderhoud niet meer afhankelijk van anderen. Hoe meer verantwoordelijkheid wij nemen, des te meer vrijheid wij zullen verwerven.

ALLEEN VOOR VANDAAG

De vrijheid die ik kan verdienen door voor mezelf te zorgen, is onbeperkt. Ik zal mijn persoonlijke verantwoordelijkheid aanvaarden en m’n eigen boontjes doppen.