1 OKTOBER

‘We leren dat pijn een stimulans voor herstel kan zijn.’

Basistekst, Blz. 30

‘Pijn, wie zit daar nu op te wachten?’ Als we er middenin zitten, zien we niet in waar het goed voor kan zijn. Pijn lijkt een zinloze oefening in lijden. Iemand die op dat moment begint over spirituele groei, kan ons nog meer vertellen; met zo’n ongevoelig persoon willen we even niets te maken hebben.

Maar wat als mensen geen emotionele of lichamelijke pijn zouden voelen, zou dat ideaal zijn? Nee, niet echt. Zonder lichamelijke pijn zouden we nog geen vuiltje uit onze ogen kunnen wrijven. We zouden niet aanvoelen wanneer we bij het sporten even pauze moeten nemen. We zouden zelfs niet weten wanneer we ons in onze slaap moeten omdraaien. Zonder een natuurlijk waarschuwingssysteem zouden we onszelf zonder meer beschadigen.

Voor emotionele pijn geldt hetzelfde. Neem bijvoorbeeld onze stuurloosheid. Zouden we ons daarvan bewust zijn geworden als er geen pijn aan te pas was gekomen? Net als lichamelijke pijn is emotionele pijn een stopteken dat ons zegt met iets op te houden wat schadelijk is.

Maar pijn zet ons er niet alleen toe aan om iets te doen of te laten. Emotionele pijn kunnen we ook in verband brengen met gevoelens van vreugde. Zonder pijn zouden wij niet weten wat het is om te genieten. 

ALLEEN VOOR VANDAAG

 Ik zal pijn aanvaarden als iets wat bij het leven hoort.

Als ik weet wat pijn is, weet ik ook wat vreugde is.